پیش‌بینی گرایش به اعتیاد و اختلالات مرتبط با مواد براساس اختلال اضطراب اجتماعی و کیفیت زندگی در دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرکرمانشاه، 1395

مقدمه: اعتیاد یکی از مهم‌ترین انحرافات اجتماعی است که پایه و اساس بسیاری از آسیب‌ها و مُعضلات اجتماعی در سطح جامعه است. دانشجویان به دلیل شرایط خاص از جمله دوری از خانواده، وارد شدن به مجموعه­ای بزرگ و پُرتنش، مشکلات اقتصادی و نداشتن درآمد کافی مستعد از دست دادن سلامت هستند. هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی گرایش به اعتیاد و اختلالات مرتبط با مواد در دانشجویان دانشگاه پیام نور شهر کرمانشاه بر اساس اختلال اضطراب اجتماعی و کیفیت زندگی بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در مقطع کارشناسی دانشگاهپیام نور کرمانشاه در سال 1395 بود.با روش نمونه­گیری تصادفی ساده، 290 نفر انتخاب و پرسشنامه‌های اضطراب اجتماعی، کیفیت زندگی و سنجش رفتارهای پُرخطر تکمیل گردیدند. داده‌ها با روش‌های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته‌ها: میزان شیوع اضطراب اجتماعی 22 درصد بود. بین اختلال اضطراب اجتماعی و استعداد به اعتیاد رابطه مستقیم و معنی­دار وجود داشت (78/0=r، 72/0=β، 001/0>p). همچنین، بین نمرات پایین در کیفیت زندگی با استعداد به اعتیاد رابطه معکوس و معنی دار بود (69/0-=r، 54/0-=β، 001/0>p). نتیجه‌گیری: شیوع اختلال اضطراب اجتماعی در دانشجویان شهرکرمانشاه در مقایسه با سایر پژوهش‌های انجام گرفته در داخل و خارج از کشور قابل ملاحظه است. نتایج نشان داد اختلال اضطراب اجتماعی و کیفیت زندگی نقش مهمی در پیش­بینی آمادگی به اعتیاد دارند؛ بنابراین می­توان انتظار داشت که با آموزش این مهارت ها به دانشجویان از این معضل خانمان سوز جلوگیری کرد.